Ու այսօր ես ասում եմ, որ հոգնել եմ ստին հավատալուց, որ կոտրում եմ վանդակները, ազատ եմ արձակում ինքս ինձ, ու ցանկանում եմ չկորցնել գույներս ու թևերս, բայց վախենամ, որ ուշ է արդեն: